هوش مصنوعی: این شعر از حافظ، به زیبایی‌های زندگی دنیوی و عشق زمینی می‌پردازد و از وعظ و توصیف بهشت انتقاد می‌کند. شاعر با اشاره به می، عشق و کوی یار، دنیا را به عنوان جایگاه حقیقی لذت و رنج توصیف می‌کند و بر بی‌ثباتی جاه و اقبال جهان تأکید دارد.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عرفانی و انتقادی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین اشاره به می‌نوشی و عشق زمینی ممکن است برای گروه‌های سنی پایین‌تر مناسب نباشد.

شمارهٔ ۸۲ - تتبع شیخ

ملک آفاق به جز دیر مغان این همه نیست
مایه عیش به جز رطل گران این همه نیست

واعظا این همه از باغ جنان قصه مگوی
که من و کوی کسی باغ جنان این همه نیست

دوش گفتست ز بس نعره و آشوبم باز
هست او ورنه علالای سگان این همه نیست

جاه و اقبال جهان جمله حباب است و نمود
بود این سلسله شعبده سان این همه نیست

این همه حسن و لطافت که پریزاد مراست
گر سوی جنس بشر بنگری آن این همه نیست

از زمان هر نفسم صد غم بیداد رسید
ور نه جور و ستم اهل زمان این همه نیست

خاک کویش مگر از چشم ملائک شده نقش
ورنه از چهره عشاق نشان این همه نیست

فانیا جان ده و از محنت هجران واره
حاجت ناله و آشوب و فغان این همه نیست
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۸۱ - ایضا له
گوهر بعدی:شمارهٔ ۸۳ - ایضا له
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.