هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی و عاشقانه است که در آن شاعر از مفاهیمی مانند عشق، جستجوی معنویت، و رهایی از خودی سخن می‌گوید. او از مکان‌هایی مانند مسجد، دیر، و خرابات به عنوان نمادهایی از سلوک معنوی یاد می‌کند و عشق را راه نجات می‌داند. همچنین، توصیفات شاعرانه‌ای از معشوق و زیبایی‌های او ارائه شده است.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و شاعرانه است که درک آن ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد. همچنین، برخی از اصطلاحات و اشارات عرفانی نیاز به دانش ادبی و فلسفی پایه دارد.

شمارهٔ ۹۹ - مخترع

لعل تو نبات و سخنت آب حیاتست
تب خاله بران گوشه لب حب نباتست

از دیر سوی مسجد ازانم حرکت نیست
کان مغبچه در میکده شیرین حرکاتست

از صومعه خود را به خرابات فکندیم
کانجا ز خودی بیشترم روی نجاتست

آن حور پریزاد که در جمله صفاتش
آمد ملکی شیوه ندانم که چه ذاتست

هندوی دو زلف تو چه هندوست که در فال
صد بار مبارکترم از قدر و براتست

آنکس ببرد گوهر مقصود که چون ماه
از صاعقه حادثه اش رسم ثباتست

شهراه سوی جنت فردوس که جویند
فانی به یقین دان که خیابان هراتست
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۹۸ - تتبع خواجه
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۰۰ - تتبع خواجه
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.