هوش مصنوعی: این شعر از حافظ، با استفاده از تصاویر زیبا و استعاره‌های غنی، به توصیف لحظات شاعرانه و عرفانی می‌پردازد. مضامینی مانند باده‌نوشی، عشق، طبیعت، و مفاهیم عرفانی در آن به چشم می‌خورد. شاعر از عناصری مانند جام، گل، باغ، و فلک برای بیان احساسات و اندیشه‌های خود استفاده کرده است.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مفاهیم عمیق عرفانی و استعاره‌های پیچیده است که درک آن برای مخاطبان جوان‌تر ممکن است دشوار باشد. همچنین، اشاره به مضامینی مانند شراب و مستی نیاز به بلوغ فکری دارد.

شمارهٔ ۱۲۵ - در طور خواجه

صبح چون رایت بفرق خسرو خاور کشید
باده خوش باشد ز جام خسروانی در کشید

کو کله کج نه به مستی هر که در وقت صبوح
لاله سان در جام یاقونی می احمر کشید

زیبدش در باغ رعنایی نمودن هر گه او
چون گل رعنا می گلگون ز جام زر کشید

تا بهار دیگرش بس هر که یک صبح بهار
جام گلرنگ از کف ساقی نسرین بر کشید

در شبستان فلک افتاده همچون سایه باش
زانکه ترک سر کند چون شمع آنکاو سر کشید

سر فرو نارد که نوشد آب خضر از جام جم
درد نوشی کز سفال میکده ساغر کشید

سر بزیر سنگ خست آن کاو مرصع کرد تاج
یا ز بهر سرفرازی منت افسر کشید

دست در دامان پیر دیر نتوانم رساند
زانکه ذیل رفعت از نه چرخ بالاتر کشید

شد سوی دیر مغان فانی ز کنج خانقه
رخت ازین عالم بسوی عالم دیگر کشید
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۲۴ - مخترع
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۲۶ - تتبع خواجه
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.