هوش مصنوعی: این شعر از حافظ، عمدتاً به موضوع عشق، می‌و عرفان می‌پردازد. شاعر از گرفتاری در کوی مغان، انتظار برای یار، و زخم‌های عشق سخن می‌گوید. همچنین، مفاهیمی مانند حیرت، دوری از تعلقات دنیوی، و نقش عشق در زندگی انسان مورد توجه قرار گرفته‌است.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای مخاطبان زیر 16 سال قابل درک نباشد. همچنین، برخی اشارات به می و مغان ممکن است نیاز به تفسیر داشته باشد که برای سنین پایین مناسب نیست.

شمارهٔ ۱۲۷ - تتبع خواجه

هر که در کوی مغان رفت گرفتار بماند
پای در لای میش بر در خمار بماند

دل بشد تا خبر از جانب دلدار آرد
بیخبر گفت که زود آیم و بسیار بماند

آمدند اهل تماشا ز سوی مغبچگان
دل ما بود که در دیر مغان زار بماند

زخم عشاق همه روی برآورد ز وصل
دل مهجور من شیفته افکار بماند

از خمار ار سرو تن برهنه ام عیب مکن
زانکه در میکده نی خرقه نه دستار بماند

بت من رفت ولی در دل من نقش به بین
که درین بتکده چون صورت دیوار بماند

شاید ار دفع تحیر کندش دور قدح
هر که در حیرت این گنبد دوار بماند

راقم هیأت نه دایره مینایی
چه طلسمات که در گردش پرگار بماند

خواست فانی که به وصل تو نویسد ورقی
روی بنمودی و دست و دلش از کار بماند
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۲۶ - تتبع خواجه
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۲۸ - تتبع خواجه
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.