هوش مصنوعی:
این شعر عاشقانه و عرفانی بیانگر عشق عمیق شاعر به معشوق و آرزوی او برای نشانه‌هایی از معشوق در همه جا است. شاعر از زخم عشق، خال روی صورت معشوق، و حتی تازیانه‌های او به عنوان نمادهای عشق یاد می‌کند و در نهایت به دنبال آرامش و کرانه‌ای از مردم است.
رده سنی:
16+
محتوا شامل مضامین عمیق عاشقانه و عرفانی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند زخم عشق و تازیانه نیاز به سطحی از بلوغ فکری برای درک دارند.
شمارهٔ ۱۴۶ - تتبع مخدوم
قدح به خلوت یارم بهانه ای باشد
مرادم از دو سرا کنج خانه ای باشد
ز تیر عشق تو زخمی به سینه میخواهم
که هر کجا روم از تو نشانه ای باشد
غرض ازینکه بهر آستانه مالم روی
به چشم روشنی از آستانه ای باشد
ز ماه روی تو آن خال شد مراد دلم
ز خرمنی غرض مور دانه ای باشد
شرار شعله عشقت نه برق باشد و بس
که از وی آتش دوزخ زبانه ای باشد
گه خرام سمندت که تک زنم در پیش
به فرقم آرزوی تازیانه ای باشد
مراد فانی ازین رنج بیکرانه خلق
همین که از همه مردم کرانه ای باشد
مرادم از دو سرا کنج خانه ای باشد
ز تیر عشق تو زخمی به سینه میخواهم
که هر کجا روم از تو نشانه ای باشد
غرض ازینکه بهر آستانه مالم روی
به چشم روشنی از آستانه ای باشد
ز ماه روی تو آن خال شد مراد دلم
ز خرمنی غرض مور دانه ای باشد
شرار شعله عشقت نه برق باشد و بس
که از وی آتش دوزخ زبانه ای باشد
گه خرام سمندت که تک زنم در پیش
به فرقم آرزوی تازیانه ای باشد
مراد فانی ازین رنج بیکرانه خلق
همین که از همه مردم کرانه ای باشد
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۴۵ - تتبع خواجه
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۴۷ - اختراع
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
