هوش مصنوعی:
این متن شعری عرفانی و اخلاقی است که به موضوعاتی مانند ریا، عرفان، می‌نوشی و دردهای درونی می‌پردازد. شاعر از خرقه‌پوشان ریایی انتقاد می‌کند و به رندان باده‌نوش اشاره می‌نماید که در آتشگاه سودای عشق می‌سوزند. همچنین، از دردهای درونی و خمار ناشی از باده‌نوشی سخن می‌گوید و از ساقی درخواست کمک می‌کند.
رده سنی:
18+
متن شامل مفاهیم عمیق عرفانی و انتقادی است که ممکن است برای مخاطبان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، اشاره به می‌نوشی و دردهای درونی نیاز به بلوغ فکری دارد.
شمارهٔ ۲۵۱ - تتبع خواجه
بپوشان روی خویش از خرقه پوشان
برندان باده نوش آن گه بنوشان
در آتشگاه سودای تو سوزند
ریایی دلق خود را خرقه پوشان
ردای رهن ما بر می فکندند
ز بهر باده پالا می فروشان
خروش از می خوش است ایدل ازان بیش
که کم کردیم در کوی خموشان
فتاد اندر دل دردی کشان جوش
چو درد باده در خم گشت جوشان
خمارم سوزد ای ساقی کرم کن
ز آب باده این آتش فروشان
ز رندان منصب فانی بهر بزم
به دوش خود کشیدن شد سبوشان
برندان باده نوش آن گه بنوشان
در آتشگاه سودای تو سوزند
ریایی دلق خود را خرقه پوشان
ردای رهن ما بر می فکندند
ز بهر باده پالا می فروشان
خروش از می خوش است ایدل ازان بیش
که کم کردیم در کوی خموشان
فتاد اندر دل دردی کشان جوش
چو درد باده در خم گشت جوشان
خمارم سوزد ای ساقی کرم کن
ز آب باده این آتش فروشان
ز رندان منصب فانی بهر بزم
به دوش خود کشیدن شد سبوشان
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۵۰ - تتبع امیر سهیلی
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۵۲ - تتبع شیخ
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
