هوش مصنوعی:
این شعر از حافظ، با بهره‌گیری از تصاویر طبیعت مانند باد بهاری و ابر، به ستایش شراب و مستی می‌پردازد. شاعر از رهایی از دغدغه‌های دنیوی و پیوستن به جمع یاران سخن می‌گوید و خوشی را در می‌نوشی و دیوانگی می‌جوید. همچنین، او از ناپایداری دنیا و تغییر روابط انسانی شکوه می‌کند.
رده سنی:
16+
محتوا شامل مفاهیم عرفانی و نمادین مانند شراب و مستی است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری دارد. همچنین، برخی از ابیات به ناپایداری زندگی و روابط انسانی اشاره می‌کنند که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد.
شمارهٔ ۲۵۳ - تتبع مخدوم
ساقی حیات بخشد چون باد نوبهاران
چون ابر رخت هستی کش سوی کوهساران
خاطر سخن شنو کن دفتر به می گرو کن
در طور فقر نو کن آئین کامکاران
باد از مسیح دم زد لاله به که علم زد
خوش باد کو قدم زد آنسو به خیل یاران
می کن به می پرستی دیوانگی و مستی
کو شو ز رنگ هستی شرمنده هوشیاران
ز هاد را نشانه در محنت زمانه
از باده مغانه خوش وقت میگساران
بودم به روز خرم وز روزگار بی غم
کو ای رفیق همدم آن روز و روزگاران
فانی بود به شیون کز دور چرخ پر فن
هم دوست گشت دشمن هم جمله دوستداران
چون ابر رخت هستی کش سوی کوهساران
خاطر سخن شنو کن دفتر به می گرو کن
در طور فقر نو کن آئین کامکاران
باد از مسیح دم زد لاله به که علم زد
خوش باد کو قدم زد آنسو به خیل یاران
می کن به می پرستی دیوانگی و مستی
کو شو ز رنگ هستی شرمنده هوشیاران
ز هاد را نشانه در محنت زمانه
از باده مغانه خوش وقت میگساران
بودم به روز خرم وز روزگار بی غم
کو ای رفیق همدم آن روز و روزگاران
فانی بود به شیون کز دور چرخ پر فن
هم دوست گشت دشمن هم جمله دوستداران
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۵۲ - تتبع شیخ
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۵۴ - تتبع خواجه حسن
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
