هوش مصنوعی:
این شعر از حافظ، مخاطب را به بیداری و تلاش در زندگی دعوت می‌کند و از خواب غفلت و مستی انتقاد می‌کند. شاعر از عشق و وصال سخن می‌گوید و بر اهمیت صبر و وقار در زندگی تأکید دارد. همچنین، خطاب به ماه و ستارگان، از غرور و مستی آن‌ها انتقاد می‌کند و در نهایت، به شب وصال و جاودانگی عشق اشاره می‌نماید.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق عرفانی و انتقادی در شعر وجود دارد که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد. همچنین، برخی از اشارات به مستی و شراب ممکن است برای سنین پایین‌تر نامناسب باشد.
شمارهٔ ۲۶۱ - تتبع خواجه
صبح است فیض اگر طلبی ترک خواب کن
تا چند مست خواب قدح پر شراب کن
ما را به شیشه می فکن و از عتاب و لطف
نی سنگ خاره افکن و نی لعل ناب کن
مُردم در انتظار تو ای عمر نازنین
یکره به آمدن نه به رفتن شتاب کن
روزی مقدر است نگردد زیاد و کم
گر تو وقار ورزی و گر اضطراب کن
ای مه ترا همی رسد از مستی و غرور
خواهی به چرخ ناز و به انجم عتاب کن
فانی شب وصال میی بی حساب دار
وانرا به ما به عمر مخلد حساب کن
تا چند مست خواب قدح پر شراب کن
ما را به شیشه می فکن و از عتاب و لطف
نی سنگ خاره افکن و نی لعل ناب کن
مُردم در انتظار تو ای عمر نازنین
یکره به آمدن نه به رفتن شتاب کن
روزی مقدر است نگردد زیاد و کم
گر تو وقار ورزی و گر اضطراب کن
ای مه ترا همی رسد از مستی و غرور
خواهی به چرخ ناز و به انجم عتاب کن
فانی شب وصال میی بی حساب دار
وانرا به ما به عمر مخلد حساب کن
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۶۰ - تتبع خواجه عصمت
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۶۲ - مخترع
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
