صبح است فیض اگر طلبی ترک خواب کن
تا چند مست خواب قدح پر شراب کن

ما را به شیشه می فکن و از عتاب و لطف
نی سنگ خاره افکن و نی لعل ناب کن

مردم در انتظار تو ای عمر نازنین
یکره بآمدن نه به رفتن شتاب کن

روزی مقدر است نگردد زیاد و کم
گر تو وقار ورزی و گر اضطراب کن

ای مه ترا همی رسد از مستی و غرور
خواهی به چرخ ناز و به انجم عتاب کن

فانی شب وصال میی بی حساب دار
وانرا به ما به عمر مخلد حساب کن