خیال روی تو یکباره برد خواب مرا
درنگ وصل تو افکند در شتاب مرا

متاب روی ز من دلبرا و زلف متاب
که تاب زلف تو در تب فکند تاب مرا

اگر بر تو دهد میوه ی بهشت چرا
چو نار دوزخ دایم دهد عذاب مرا

لب تو چشمه ی خضر است چند خواهی داد
به وعده وعده ی خوش عشوه ی سراب مرا

به روز یاد رخ تست مونس دل من
شب دراز ندیم است ماهتاب مرا

شراب آتش عشق تو می برد هوشم
خمار غمزه ی تو می کند خراب مرا

ز ضعف سایه ی من بر زمین نبیند کس
اگر برهنه بداری در آفتاب مرا

بدین صفت که منم غرق آب دیده ی خویش
نیابی ار که بجویی بسی در آب مرا

مکن که چون شوی از خواب سرکشی بیدار
به روزگار نبینی شبی به خواب مرا