هوش مصنوعی:
این شعر به توصیف زیبایی‌های طبیعت در فصل بهار می‌پردازد. با تصاویری مانند غنچه‌های سحرخیز، بلبل مست، گل‌های سرخ و سروهای سبزپوش، فضایی شاعرانه و پرنشاط از بهار ترسیم می‌شود. همچنین، شاعر از احساسات خود در مواجهه با این زیبایی‌ها سخن می‌گوید و از عشق و شور درونی خود یاد می‌کند.
رده سنی:
12+
این شعر دارای مفاهیم شاعرانه و تصاویر ذهنی است که ممکن است برای کودکان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، برخی از مفاهیم عاشقانه و احساسی آن برای نوجوانان و بزرگسالان جذاب‌تر خواهد بود.
شمارهٔ ۱۷
چو غنچه وقت سحر حله پوش می آید
نوای بلبل مستم به گوش می آید
گل از کرشمه گری سرخ روی می گردد
چو سرو بسته قبا سبز پوش می آید
به وقت صبح ز باد بهار پنداری
که بوی طبله ی عنبر فروش می آید
ز سوز ناله ی بلبل میان لاله و گل
چو لاله خون دل من به جوش می آید
دلم بنالد و از من خروش برخیزد
چو بلبلی به سحر در خروش می آید
چو عندلیب زند نای و لاله گیرد جام
در آن دمم هوس نای و نوش می آید
به بوی باد سحر کز دیار دوست وزد
دل رمیده ی من باز هوش می آید
نوای بلبل مستم به گوش می آید
گل از کرشمه گری سرخ روی می گردد
چو سرو بسته قبا سبز پوش می آید
به وقت صبح ز باد بهار پنداری
که بوی طبله ی عنبر فروش می آید
ز سوز ناله ی بلبل میان لاله و گل
چو لاله خون دل من به جوش می آید
دلم بنالد و از من خروش برخیزد
چو بلبلی به سحر در خروش می آید
چو عندلیب زند نای و لاله گیرد جام
در آن دمم هوس نای و نوش می آید
به بوی باد سحر کز دیار دوست وزد
دل رمیده ی من باز هوش می آید
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
