هوش مصنوعی:
این شعر بیانگر احساس وابستگی و عشق عمیق شاعر به معشوق است. شاعر از جدایی و دوری معشوق شکایت کرده و زندگی بدون او را بی‌معنا می‌داند. او خود را به سلمان (شاید اشاره به سلمان فارسی) تشبیه می‌کند و معشوق را سلطان خود می‌خواند. همچنین، از مهر و محبت معشوق به عنوان طوقی بر گردن خود یاد می‌کند.
رده سنی:
16+
این شعر دارای مفاهیم عاشقانه عمیق و استعاره‌های ادبی است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات نیاز دارد. همچنین، ممکن است برخی از واژه‌ها و تشبیهات برای سنین پایین‌تر قابل درک نباشد.
شمارهٔ ۵۶
بی سایه تو مباد فرقم
بی خاک درت مباد خوابم
بی یار شدم زبنده مگسل
بیهوده مبر ز چهره آبم
سلمان توام چو من نیابی
سلطان منی چو تو نیابم
قمری صفتم ز طوق مهرت
قمعم کن ار از تو سربتابم
بی خاک درت مباد خوابم
بی یار شدم زبنده مگسل
بیهوده مبر ز چهره آبم
سلمان توام چو من نیابی
سلطان منی چو تو نیابم
قمری صفتم ز طوق مهرت
قمعم کن ار از تو سربتابم
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
