هوش مصنوعی: شاعر از یاد یار دلکش خود احساس سوزش در دل پرآتشش می‌کند. او با وجود خندیدن، خنده‌اش خوشایند نیست و با گریه کردن، گریه‌اش برایش دلچسب و آرامش‌بخش است.
رده سنی: 16+ متن دارای مضامین عاشقانه و احساسی عمیق است که درک آن ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال دشوار باشد. همچنین، استفاده از استعاره‌هایی مانند «دل پرآتش» نیاز به سطحی از بلوغ عاطفی دارد.

شمارهٔ ۴۳۷

چون یاد ز یار دلکشم می آید
سوزی به دل پرآتشم می آید

می خندم و خنده ام نمی آید خوش
می گریم و گریه خوش خوشم می آید
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۳۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۳۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.