هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی بیانگر دل‌تنگی و عشق عمیق شاعر به معشوق است. شاعر اظهار می‌کند که در دلش جز معشوق جایی برای دیگری نیست و حتی اگر کسی دیگر باشد، یاد معشوق است. او از دل به سوی حرم دوست می‌رود، غافل از اینکه راهی به آن خانه دارد. شمع در خانه بسته فانوس است و پروانه خوشحال است که بال و پر دارد. نخل پرورده‌اش از خون دل، اگر ثمری دارد برای دیگران است. در معرکه عشق، پیروزی در شکست است و اگر ظفری باشد، در لشگر برگشته است. شاعر مشتاق رهایی از زلف معشوق است، اما هر مویی گره‌ای است که سری در آن است.
رده سنی: 16+ متن دارای مضامین عمیق عاشقانه و عرفانی است که درک آن برای سنین پایین‌تر ممکن است دشوار باشد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند 'خون دل' و 'معرکه عشق' نیاز به بلوغ فکری و عاطفی دارد.

شمارهٔ ۵۰

کی در دل ما جز تو کسی را گذری هست
هم یاد تو باشد اگر اینجا دگری هست

رو تافتم از دل بسراغ حرم دوست
غافل که ازین خانه بآن خانه دری هست

در خانه در بسته فانوس بود شمع
پروانه دلت خوش که ترا بال و پری هست

آن نخل که پروردمش از خون دل خویش
بهر دگرانست گر او را ثمری هست

در معرکه عشق که فتحش ز شکست است
در لشگر برگشته بود گر ظفری هست

مشتاق مجو از خم آن زلف رهائی
کانجا چو گره بسته بهر موی سری هست
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.