پائی بپای دشت نوردم نمیرسد
گردی به گرد بادیه گردم نمیرسد

حال مرا شنید و نپردازدم بحال
دردم باو رسید و بدردم نمیرسد

داند مریض خویشم و آسوده خواندم
من در گمان اینکه بدردم نمیرسد

باد خزان گلشن خویشم جدا ز تو
آفت بباغی از دم سردم نمیرسد

خون گریم از غم تو و داغم که هیچ رنگ
از اشگ سرخ بر رخ زردم نمیرسد

مشتاق درد نامه عشاق خوانده‌ام
افسانه‌ای بقصه دردم نمیرسد