هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی، بیانگر درد و رنج عشق و جدایی است. شاعر از عشق به معشوق و رنج‌های ناشی از آن سخن می‌گوید و با استفاده از تصاویر زیبا مانند ماه، بلبل، گلشن، و جغد، احساسات خود را به تصویر می‌کشد. همچنین، اشاراتی به مفاهیم عرفانی مانند توبه و انابه نیز دارد.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عمیق عاشقانه و عرفانی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.

شمارهٔ ۲۸۱

مرا حسن و عشقست زاری و لابه
خداوندگار و نبی و صحابه

کشد ماه در پرده سر گربرآرد
سر از پرده آن ماه زرین عصابه

تراود ز چاک دلم روز و شب خون
کجا اینقدر داده زخمی تلابه

تو و نغمه بلبل و طرف گلشن
من و ناله جغد و کنج خرابه

ز عشق تو دلها پر از خون شد آری
ز یک خم لبالب شود صد قرابه

ز من برده دل ماه مشکین کمندی
که هست اختر حسن اوذو ذبابه

دل از سینه گرمم آن تاب دارد
که ماهی ندارد ز تفتیده تابه

کشند از شراب غمت میکشانرا
ز می توبه باید ز مستی انابه

ز چاک دلم نقش مهرت نمایان
بود چون ز محراب مسجد کتابه

ز تو کام مشتاق خواهم از آن لب
اجب دعوتی یا ولی‌الاجابه
وزن: فعولن فعولن فعولن فعولن (متقارب مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۸۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۸۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.