هست چشمم ز غمت قلزم طوفان زائی
که بود در دل هر قطره او دریائی

چشم ما و دل پرخون که بمیخانه عشق
ساغری را نرسد قطره‌ای از مینائی

دل من پر ز هوایت سرم از سودایت
هر دلی را هوسی هر سری و سودائی

منم آن دانه درین مزرعه کز طالع خشک
قسمت من نبود قطره‌ای از دریائی

از سر کوی تو داند ز چه نتوانم رفت
هرکه دستی بودش بر دل و در گل پائی

منم آن فاخته کز ناله زارم پیداست
که جدا مانده‌ام از سرو سهی بالائی

آه از شهر پرآشوب محبت مشتاق
که درین شهر بهر کوچه بود غوغائی