هوش مصنوعی: این متن شعری است که در رثای فردی به نام عبدالغفار سروده شده است. او فردی دانا و از سادات گرامی بوده که ناگهان از دنیا رفته است. شعر به فضایل او، عشقش به پیامبر (ص)، و جایگاه رفیع او در بهشت اشاره می‌کند. همچنین، از تأثیر حضور او در محافل و دعاهایش یاد می‌شود و در پایان آرزوی بهشتی شدن برای او می‌شود.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و مذهبی است و درک کامل آن نیاز به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات کلاسیک فارسی دارد. همچنین، موضوع مرگ و مفاهیم مربوط به آن ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال سنگین باشد.

شمارهٔ ۴ - تاریخ رحلت میر عبدالغفار

حیف از میر فلک مرتبه عبدالغفار
ابروی گهر نسل شه او دانا

که ز عقد در سادات گرامی گهرش
ناگه افتاد بخاک ره و شد ناپیدا

جذبه شوق ملاقات رسول مدنی
شد کمندافکن او زین چمن تنگ فضا

رفت ازین باغ بفردوس برین و افزود
پایه‌اش از شرف خدمت جدا علی

ذره‌اش اختر تابان شد از آمیزش مهر
قطره‌اش گوهر رخشان ز وصال دریا

قصه کوته چو شد از محفل دهر و مشتاق
که بود انجمن افروز سخن شمع‌آسا

گشت سرگرم دعا و زپی تاریخش
گفت جایش بجنان باد ز الطاف خدا
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳ - تاریخ فوت شیخ المشایخ شیخ عبدالنبی
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵ - تاریخ دو طفل توام
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.