حیف از میر فلک مرتبه عبدالغفار
ابروی گهر نسل شه او دانا

که ز عقد در سادات گرامی گهرش
ناگه افتاد بخاک ره و شد ناپیدا

جذبه شوق ملاقات رسول مدنی
شد کمندافکن او زین چمن تنگ فضا

رفت ازین باغ بفردوس برین و افزود
پایه‌اش از شرف خدمت جدا علی

ذره‌اش اختر تابان شد از آمیزش مهر
قطره‌اش گوهر رخشان ز وصال دریا

قصه کوته چو شد از محفل دهر و مشتاق
که بود انجمن افروز سخن شمع‌آسا

گشت سرگرم دعا و زپی تاریخش
گفت جایش بجنان باد ز الطاف خدا