هوش مصنوعی: در این شعر، دو شهزاده از نسل پیامبر (ص) به نام‌های محمد و ابراهیم، پس از دیدن خوابی غمگین درباره مرگ پدرشان (مسلم نامدار) که در کوفه کشته شده، بیدار می‌شوند و شروع به مویه و گریه می‌کنند. دیوسار (اهرمن) صدای گریه آن‌ها را می‌شنود و به دنبال منشأ صدا می‌گردد. وقتی آن‌ها را می‌یابد، از هویتشان می‌پرسد و پس از فهمیدن اینکه از نسل پیامبر هستند، با خشونت با آن‌ها رفتار می‌کند. شعر با توصیف غم و اندوه دو شهزاده و ستم دیوسار به پایان می‌رسد.
رده سنی: 15+ این متن دارای مضامین غمگین و تراژیک است و صحنه‌هایی از خشونت و ستم را توصیف می‌کند که ممکن است برای کودکان مناسب نباشد. همچنین، درک برخی از مفاهیم تاریخی و مذهبی موجود در متن نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.

بخش ۷۲ - گریستن کودکان در نیمه شب و آگاهی حارث از حال ایشان

چو نیمی گذشت از شب دیوسار
جهان چون دل اهرمن گشت تار

دو شهزاده از خواب برخاستند
به آه و فغان مویه آراستند

کشیدند از بربط دل خروش
بد انسان که رفت ازسر چرخ هوش

همی این بدان آن بدین می گریست
بدان دو سپهر و زمین می گریست

محمد که مهتر برادر بدی
نکو خوی و فرخنده گوهر بدی

به کهتر برادر براهیم گفت
که ما را همانا شده مرگ جفت

چنین دید هوش من امشب به خواب
به خرم جنان روی فرخنده باب

که با پاک پیغمبر و مرتضی
درگ بانوی خلد خیرالنساء

خرامان به گلزار مینو بدند
زهر سوی و هر در سخنگو بدند

پیمبر چو بر چهر ما بنگریست
دلش گشت غمگین و لختی گریست

چنین گفت با مهربان بابمان
که چون می شدی سوی مینو چمان

چرا این دو فرزند فرخ نژاد
به همره نیاوردی ای پاکزاد؟

بدو گفت بابم که ای رهنما
دگر شب شوند این دو مهمان ما

همانا که کوتاه شد زنده گی
سرآمد به ما روز و پاینده گی

براهیم این راز از او چون شنفت
به الماس مژگان در اشک سفت

بدو گفت کای یادگار پدر
به یکتا جهاندار پیروزگر

که دیدم من امشب همین خواب را
ازآن ریزم ازدیده خوناب را

بیا تا بنالیم هردو به هم
درین نیمه شب تا گه صبحدم

خزیدند هردو در آغوش هم
نهادند سربه سر دوش هم

چو اندر قفس کرده مرغان زار
فغان برزدند از دل داغدار

شد از بخت خوابیده ی آن دو تن
سراسیمه بیدار زشت اهرمن

به زن گفت: این بانگ فریاد چیست؟
دراین نیم شب این خروشنده کیست؟

فرو مانده بانو زگفتار شوی
ندانست پاسخ چه گوید بدوی

زجا جست زشت اختر بد گهر
که شاید به دست آورد مویه گر

دمان نزد شهزاده گان چون رسید
دو اختر به یک برج رخشنده دید

بگفتا: شما از نژاد که اید؟
درین خانه پنهان برای چه اید؟

درین نیم شب ناله تان بهر کیست؟
بدینگونه فریاد بیهوده چیست؟

بگفتند آن کودکان جمیل
زآل رسولیم و نسل عقیل

پدرمان بدی مسلم نامدار
که درکوفه شد کشته بی غمگسار

چو حارث زشهزادگان این شنید
به خود گفت صبح امیدم دمید

ز پی آنچه راسخت بشتافتم
به هامون درین خانه اش یافتم

دو گیسوی مشکینشان چون زره
گرفت و بتابید و برزد گره

مر آن نورسان را برون از سرای
نمود آن ستمگستر تیره را ی

درآن شب همی تا گه صبحدم
بدند آن دو تن مویه ساز و دژم

چه سر زد خور از پرده ی لاجورد
زمین شد به کردار یاقوت زرد
وزن: فعولن فعولن فعولن فعل (متقارب مثمن محذوف یا وزن شاهنامه)
قالب: مثنوی
تعداد ابیات: ۳۵
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:بخش ۷۱ - آمدن حارث به خانه و پنهان نمودن زن او کودکان را از آن بدبخت
گوهر بعدی:بخش ۷۳ - بردن حارث معلون آن دو طفل را از بهر کشتن به کنار فرات
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.