هوش مصنوعی:
شاعر در این شعر از عشق و دل‌سوختگی خود سخن می‌گوید و با استفاده از تصاویر زیبا مانند زلف بی‌قرار، چشم خمار، روی لاله‌گون و دل سوخته، احساسات خود را بیان می‌کند. او از بی‌توجهی معشوق و دلتنگی خود می‌نالد و خود را خوار و بی‌چیز می‌داند.
رده سنی:
16+
این شعر دارای مضامین عاشقانه و احساسی عمیق است که درک آن برای نوجوانان و بزرگسالان مناسب است. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیه‌های پیچیده ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد.
شمارهٔ ۱۰
چون زلف تو بی قرارم از عشقت
چون چشم تو با خمارم از عشقت
زان روی که برگ لاله را ماند
دل سوخته لاله وارم از عشقت
زان زلف چو روزگار شوریده
شوریده روزگارم از عشقت
بارم ندهی و من ز دلتنگی
با دیده اشکبارم از عشقت
تا خوار مرا چو خاک می داری
جز باد به کف ندارم از عشقت
چون چشم تو با خمارم از عشقت
زان روی که برگ لاله را ماند
دل سوخته لاله وارم از عشقت
زان زلف چو روزگار شوریده
شوریده روزگارم از عشقت
بارم ندهی و من ز دلتنگی
با دیده اشکبارم از عشقت
تا خوار مرا چو خاک می داری
جز باد به کف ندارم از عشقت
وزن: مفعول مفاعلن مفاعیلن (هزج مسدس اخرب مقبوض)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
