ای اختیار دین و سخا اختیار تو
تو افتخار خلق و به خود افتخار تو

حاصل شود مراد دو عالم به یک نظر
آن را که دید طلعت تو روز بار تو

ایزد گواست بر من و بر اعتقاد من
کز اعتقاد پاک منم دوستدار تو

پیوسته مدح گویم و دایم ثنا کنم
بر دست مال بخش و دل بردبار تو

روشن مباد دیده و شادان مباد دل
آن را که شاد نیست از او روزگار تو

نام مرا قرار ده اندر شمار خویش
تا می رود زمان و زمین برقرار تو

کایمن زید به عالم و نندیشد از فلک
آن کس که هست نام وی اندر شمار تو

بر موجب اشارت و فرمان همی روم
آنجا که هست خدمت و فرمان و کار تو

گر هست بر دل تو غباری ز کار من
آورده ام دعا و تضرع نثار تو

خشنود شو زمن که ندارد سپهر و کوه
اندازه تحمل بار غبار تو

آنجا زنم نفس که بود اتفاق تو
وآنجا نهم قدم که بود اختیار تو

برگردنم ز عفو و رضا منتی بنه
تا من شوم به شکر و دعا وامدار تو

«ادیب صابر»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir