نظم راوان چو آب روان سینه را به است
شعر روان زجان و روان گداخته است

نادان چه داند آنکه سخندان به گاه نظم
جان را گداخته است و از آن شعر ساخته است

در گوش عاشقان سخن و قول شاعران
خوشتر ز بانگ بلبل و آواز فاخته است

مدخل که حق نظم نداند شناختن
مقدار شعر و قدر ثنا کی شناخته است

من دانم از طریق هجا کینه آختن
رایض دراین طریق بسی کینه آخته است