هوش مصنوعی: این شعر عرفانی و فلسفی، به موضوعاتی مانند عشق الهی، تسلیم در برابر تقدیر، و ارزش اخلاص و توفیق الهی می‌پردازد. شاعر از مفاهیمی مانند درد عشق، سجود به درگاه حق، و بی‌توجهی به مادیات سخن می‌گوید و بر اهمیت عطای الهی و پذیرش قضای خدا تأکید دارد.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی موجود در شعر برای درک و تجزیه و تحلیل، به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات کلاسیک نیاز دارد که معمولاً از سنین نوجوانی به بعد قابل درک است.

شمارهٔ ۶۹

صافی شوم از کون که در درد صفا نیست
بر عرش زنم جوش که در خمکده جا نیست

رویم همه چون سایه، که در خدمت خورشید
صد گونه سجودست که در خدمت ما نیست

لطف نظر سوختگان تابش برقست
اینجا پر پروانه طلب بال هما نیست

چندان که در آن جعبه خدنگ است نصیبست
در همت ما جستن و در شست خطا نیست

بخرام به گلشن که پی سیر و صبوحی
پیغام گلی نیست که با باد صبا نیست

توفیق نکوکاری ما و تو عطاییست
اخلاص به دینار و مروت به بها نیست

صدگونه دوا بر سر هر شاخ گیاهیست
اما چو تو را درد ندادند دوا نیست

گر کفر و ضلالت بود ار دین و هدایت
خوش باش که کار ازلی جز به عطا نیست

با حکم قضا ساز که در دیر «نظیری »
مقبول فغان نیست نمازی که قضا نیست
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۷۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.