فرحی نیست که در پهلوی آن صد غم نیست
روز مولود جهان کم ز شب ماتم نیست

همه جا تیر کمانخانه ابرو رفته ست
نیش هرجاطلبی هست، ولی مرهم نیست

رنج از آنست که این فتنه برانگیخته اند
ذل ما ز نزاع ملک و آدم نیست

عارفان گوش که بر پرده ساز اندازند
در پس پرده شناسند که نامحرم نیست

به دم عیسوی و معجز روح اللهی
خلق دانند که از اهل خطا مریم نیست

رسم ناموس جهان زود ز سر برداریم
کاین علاقه به پر افسر ما محکم نیست

ترک دیگر نفزاییم که پشمینه فقر
جز به اندازه فرق پسر ادهم نیست

علمی چند ز عیب دگران بردوزیم
کانقدر جامه رسوایی ما معلم نیست

نتوان حکم خطا کرد «نظیری » به قضا
حکم بر صورت امریست که آن مبهم نیست