گل آمد و لعلم ز دل سنگ برآورد
اشک ز تماشای چمن رنگ برآورد

می خواست ز مرغان چمن شور برآرد
یک نغمه مغنی به صد آهنگ برآورد

عشق آمد و در شهر دل آیین خرد دید
تا شهر به تاراج رود جنگ برآورد

مطرب ز برم خرقه سالوس به در کرد
گرد همه شهرم به دف و چنگ برآورد

شب نیست که از شادی بسیار نگریم
غم خوردن کم حوصله را تنگ برآورد

یک بار به عیب و هنر خویش ندیدم
در جیب و بغل آینه ام زنگ برآورد

در راه وفای تو نه طولیست نه عرضی
شوخی تو فرسنگ به فرسنگ برآورد

این خونشده دل بس که خرابست «نظیری »
در پیش تو نتوانمش از ننگ برآورد