هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی است که به موضوع عشق، حیرت، رنج‌های عاشقانه و فراز و نشیب‌های راه عشق می‌پردازد. شاعر از زبان عاشق سخن می‌گوید و تأکید می‌کند که عشق را نمی‌توان با عقل سنجید و درک آن نیازمند تجربهٔ مستقیم است. همچنین، اشاره‌هایی به مفاهیمی مانند فریب، جراحت‌های روحی و آزادی در عشق دارد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که درک آن نیازمند بلوغ فکری و تجربهٔ زندگی است. همچنین، برخی از اشارات مانند «جراحت‌های استغنا» و «فریب نرگس شهلا» ممکن است برای مخاطبان کم‌سن‌وسال نامفهوم یا سنگین باشد.

شمارهٔ ۳۱۰

شورش عشق از دل شیدا مپرس
حال ما می بین و کار ما مپرس

عشق بازی چیست؟ جهد بی مراد
راه عنقا پوی و از عنقا مپرس

اهل حیرت را خبر از وصل نیست
غرقه را از گوهر دریا مپرس

عشق آزادت به تعلیمی کند
مصلحت از عقل کارافزا مپرس

چشم بینایان پریشان بین بود
ره ز کوران پرس وز بینا مپرس

گفتی از بهر چه سلطانت کشد
ذوقم از دزدیست از کالا مپرس

می کشد پنهان و می پوشد کبود
از فریب نرگس شهلا مپرس

نعره خونبار صدیقان ازوست
از جراحت های استغنا مپرس

بر زیان خود «نظیری » عاشق است
خواجه از وی حیله سودا مپرس
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۰۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۱۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.