هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی از نظیری نیشابوری، بیانگر عشق و ستایش معشوق است. شاعر با استفاده از تصاویر زیبا و استعاره‌های غنی، احساسات خود را نسبت به معشوق بیان می‌کند و از جمال و کرم او سخن می‌گوید. شعر پر از مضامین عشق، وفاداری، صبر و ستایش زیبایی‌های معشوق است.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مضامین عرفانی و عاشقانه‌ای است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین، درک برخی از استعاره‌ها و مفاهیم عمیق آن نیاز به تجربه و بلوغ فکری دارد.

شمارهٔ ۳۱۶

خسته را فاتحه ای از لب خندان تو بس
تشنه را مژده ای از چشمه حیوان تو بس

بهر در شور شر افتادن سودازدگان
هر سحر شورشی از زلف پریشان تو بس

ما ننالیم که حسن تو به ما کام نداد
دست حسن تو ازین ظلم به دامان تو بس

شاهد دولت ما بی سر و سامانی چند
این که فیروز نرفتیم ز میدان تو بس

قصه بسیار شد از بهر قبول سخنم
اثر چاشنیی از نمک خوان تو بس

عطش بادیه و جوع بیابان دارم
جرعه زمزمی از چاه زنخدان تو بس

جام پر نوش شکوه تو رقیب تو بس است
پرده بردار حیای تو نگهبان تو بس

خواب ما طاعت شب بستر ما سجادست
صبحدم قبله ما چاک گریبان تو بس

بر تو حسن سخن امروز «نظیری » ختم است
هرکه برهان طلبد قول تو برهان تو بس
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۱۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۱۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.