هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی و اخلاقی است که بر موضوعاتی مانند عشق به دوست، فروتنی، رنج‌کشی برای رسیدن به لذت معنوی، و ارزش‌های اخلاقی مانند خاکساری و فقر تأکید دارد. شاعر از مخاطب می‌خواهد تا از راه‌های غیرمتعارف مانند رنج و ذلت، عشق حقیقی را درک کند و به سعادت برسد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و اخلاقی است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری و تجربه زندگی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

شمارهٔ ۳۲۱

تو عیش و ناز مرا از امیدواری پرس
ذلیل دوست شو و قدر من ز خواری پرس

به ذوق من نرسی زین جراحتی که تو راست
نشان لذتم از زخم های کاری پرس

ز فکر دوست سر پر غرور را چه خبر
ز رند بی سر و پا ذوق دوستداری پرس

نگاهداری خود شرط هوشمندان است
بیا به زمره مستان و رسم یاری پرس

امیدوار عطا در بهشت مغفرتست
ز لاابالی اجر گناه کاری پرس

چو مه به نیستی از دوست هست می گردم
ز من سعادت بیماری و نزاری پرس

سراغ راه ضعیفان درست تر گویند
ز دف مپرس به سیلی، ز نی به زاری پرس

به کام من نرسد چاشنی عزت او
ز من عیار فقیری و خاکساری پرس

رموز مل ز «نظیری » شنو که مست شده
کرشمه های گل از بلبل بهاری پرس
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۲۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۲۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.