هوش مصنوعی: این شعر از نظیری با استفاده از تصاویر و استعاره‌های غنی، به بیان احساسات عمیق عاشقانه، درد و رنج عشق، و تأثیرات آن بر روح و روان می‌پردازد. شاعر از عناصری مانند لطف، افسردگی، نای و چنگ، نرگس و سنبل، دل‌های برهم خورده، مستی، و خون برای انتقال حس‌های خود استفاده می‌کند. همچنین، به موضوعاتی مانند بی‌اختیاری در عشق، پند نادانان، و غضب یار اشاره می‌کند.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مفاهیم عمیق عاطفی و استعاره‌های پیچیده است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از مضامین مانند درد عشق و غضب ممکن است برای سنین پایین‌تر سنگین باشد.

شمارهٔ ۳۵۲

لطف می خون در رگ افسرده می آرد به جوش
قول نای و چنگ طبع مرده می آرد به جوش

نرگسش هرگه که می بیند به سوی سنبلش
مجمع دل های برهم خورده می آرد به جوش

شب به مستی پرسش مطرب ره حرفم گشود
سمع دانا نکته پرورده می آرد به جوش

نیست ما را در صلاح کار ما هیچ اختیار
پند بی دردان دل آزرده می آرد به جوش

قول ما صاف است در میخانه ما درد نیست
پیر ما در خم عنب افشرده می آرد به جوش

سهل نبود کشتن ما کافران آگاه مباش
قتل ما در خاک خون مرده می آرد به جوش

یار چون گرم غضب گردد «نظیری » لب ببند
شکوه خوی در تاب آورده می آرد به جوش
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۵۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۵۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.