هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی و اخلاقی است که بر خودشناسی، پرهیز از غرور، حفظ اخلاص در اعمال، و ارزشمندی انسان تأکید دارد. شاعر از مقایسه خود با سرو (نماد استقامت) و گوهر (نماد ارزش) استفاده می‌کند و به رابطه‌ی خاص با معشوق (یا خدا) اشاره می‌کند. همچنین، به تفاوت میان عوام و خواص در درک حقایق معنوی پرداخته شده است.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و اخلاقی این شعر برای درک و تجزیه‌وتحلیل، به بلوغ فکری و شناختی نیاز دارد. نوجوانان و بزرگسالان بهتر می‌توانند با لایه‌های معنایی آن ارتباط برقرار کنند.

شمارهٔ ۳۵۸

حریف خود شو و یا خود برآر آز خلوت خاص
چو سرو باش که هست از هوای خود رقاص

نشان نداده گرانمایه تر ز تو گهری
از آن زمان که به این بحر می رود غواص

به جرم یک نظر ناگهان که افکندم
مکش که مفتی دین بر خطا نکرد قصاص

نکرده ام نظر التفات بر عملی
ز بیم آن که مشوش نگرددم اخلاص

فشانم ار به جمال تو جان هنوز کم است
مرا نشاط تو از قید خویش کرد خلاص

مقربان تو از چشم خلق پنهانند
عوام را نبود راه بر مقام خواص

اگرچه نه فلک از خاصگان درگاهند
ولیک هست «نظیری » غلام خاص الخاص
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۵۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۵۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.