هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و غزل‌گونه، به بیان احساسات شاعر نسبت به معشوق می‌پردازد. شاعر از عشق و فداکاری خود سخن می‌گوید و از سنگینی بار این عشق و زیان‌هایی که متحمل شده، شکایت می‌کند. همچنین، از جذابیت و تأثیر معشوق بر خود و دیگران می‌گوید.
رده سنی: 16+ متن دارای مضامین عاشقانه و احساسی عمیق است که درک آن برای سنین پایین‌تر ممکن است دشوار باشد. همچنین، برخی از اصطلاحات و تشبیهات به‌کاررفته نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.

شمارهٔ ۵۱۱

تو بر سر کودکان نهاده
ما بر کف دست جان نهاده

بس سنگ گران به بیع جان ها
در پله ابروان نهاده

یک سود نموده زیر زلفت
در هر شکنی زیان نهاده

در قند تو خنده رخنه کرده
ما جان به قصور آن نهاده

لب داده به مشتری شکر چش
پس نرخ شکر گران نهاده

ما پست گرفته نرخ نازت
تو پای بر آسمان نهاده

بگرفته دلی چو خاره در بر
بس پشت به پرنیان نهاده

شب ناشده بسته ای دکان را
سنگی به کلید آن نهاده

شهری پی یک نظر به بامت
زر بر کف پاسبان نهاده

وز شوق تو جان در آستین ها
رخ خلق بر آستان نهاده

بس خاک ز بیم تو «نظیری »
برداشته در دهان نهاده
وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۱۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۱۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.