هوش مصنوعی: شاعر در این متن از ضعف پیری و میل به جوانی می‌گوید، از اشتباهات گذشته و رندی‌هایش اظهار پشیمانی می‌کند و به امید الطاف الهی دل بسته است. او از فقیهان می‌خواهد که راهنمایی‌اش کنند و از عشق و شراب به عنوان نمادهای زندگی یاد می‌کند. در پایان، شاعر به زیبایی‌های طبیعت اشاره می‌کند و از «نظیری» می‌خواهد که داستان را با ظرافت تمام کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است و ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، اشاره‌هایی به شراب و رندی دارد که مناسب سنین بالاتر است.

شمارهٔ ۵۴۸

شد آخر روز بر ناییی و میل دل همان باقی
بلا گردید ضعف پیری و طغیان مشتاقی

ز بی باکی و رندی منفعل بودم چه دانستم
که در پیری کشد کارم به سالوسی و زراقی

فقیهان شاهد عادل نویسندم صلاح آنست
که در باقی کنم من بعد حرف شاهد و ساقی

به الطاف خداوندی امید واثقی دارم
فراموشم نمی گردد بشارت های مشتاقی

نوازش کن کزان لب های شیرین تلخ نافع تر
حیات خضر یابم گر دهی زهرم به تریاقی

جمال بوستان دیدم نه بخت و کار من ماند
بنفشه در سیه کاری و گل در ساده اوراقی

«نظیری » واله صوت و سخن چندین مکن خاطر
که ماند قصه را در جای نازک داستان باقی
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۴۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۴۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.