خلوتی خواهم و سودای سر زلف کسی
دم گرمی که چراغی بفروزد ز خسی

ازگلم خار به دل می خلد افسوس که نیست
پر و بالی که گریزم به شکاف قفسی

شعله از قهر به بال و پر پروانه نکرد
آنچه از لطف کند شهد به بال مگسی

غم و اندیشه مرا زود درآورد از پای
پای برجاتر ازین می طلبد عشق کسی؟

بس تنک حوصله ام دست و دلی می خواهم
که بگیرم به فغان دامن فریادرسی

محملی نگذرد از بادیه ما ورنه
همه در وجد و سماعیم به بانگ جرسی

لاف سربازی ما با تو «نظیری » غلط است
چون تو بر چهره نداریم غبار فرسی