هوش مصنوعی: این متن شعری است که درباره عشق، حکمت، و رنج‌های عاشقانه سخن می‌گوید. شاعر از نیرنگ‌های سخن معشوق، سحر و افسون او، و دشواری‌های رسیدن به او می‌گوید. همچنین، به مفاهیمی مانند حکمت یونانی، عشق پررنج، و رهایی از دام‌های دنیوی اشاره می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری دارد. همچنین، برخی از واژگان و مضامین مانند «سحر و افسون» یا «شبیخون» ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر سنگین یا نامفهوم باشد.

شمارهٔ ۵۵۹

ز نیرنگ نطقش به مضمون نیایی
ور آیی ز بس سحر بیرون نیایی

نیایی پذیرای نازی ز چشمش
که پیش ره صد شبیخون نیایی

به ترخانی عشق فرمان برآور
که درتحت احکام گردون نیایی

شوی محرم بزم رندان به شرطی
که ناخوش ببینی و محزون نیایی

به یونان حکمت جنیدی طلب کن
خدادان به علم فلاطون نیایی

بگویی چنان در دلش جا توان کرد
که بیرون به صد سحر و افسون نیایی

نه در گریه صاحب دلت می توان گفت
که دست و گریبان به جیحون نیایی

بکوش و ازین حلقه جانی برون بر
که در زیر این طاس وارون نیایی

مزن بوسه بر آستانش «نظیری »
لبالب گر از در مکنون نیایی
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۵۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۶۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.