هوش مصنوعی:
این متن شعری از مولانا است که از بلبل و طوطی به عنوان نمادهایی از عشق و سخنوری استفاده می‌کند. شاعر تأکید می‌کند که گاهی سکوت و انتظار لازم است تا زیبایی‌ها و حقایق آشکار شوند. همچنین، اشاره‌ای به حضور موجودات غیبی در جهان دارد که نیاز به احترام و سکوت برای درک حضورشان دارد.
رده سنی:
14+
متن دارای مفاهیم عرفانی و نمادین است که درک آن نیاز به سطحی از بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات عرفانی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده ممکن است برای کودکان قابل فهم نباشد.
شمارهٔ ۱۴۰
هان بلبل هان صفیر محکم ندهی
تا طوطی غنچه نشکفد دم ندهی
از غیب به باغ طایران آمده اند
خامش که ز شاخسارشان رم ندهی
تا طوطی غنچه نشکفد دم ندهی
از غیب به باغ طایران آمده اند
خامش که ز شاخسارشان رم ندهی
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۳۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۴۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
