هوش مصنوعی: این متن شعری است که به موضوعات زندگی، تجربیات، پیری و جستجوی آرامش می‌پردازد. شاعر از تلاش‌های بی‌ثمر برای رسیدن به آرزوهای دور و دراز سخن می‌گوید و تأکید می‌کند که گاهی بهتر است به سلامت بازگردیم. همچنین، از پیری و درس‌هایی که از زندگی می‌گیریم صحبت می‌کند و به اهمیت درون‌نگری و رهایی از رنج‌های دنیوی اشاره دارد.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی موجود در متن برای درک و تجزیه‌وتحلیل، به بلوغ فکری و تجربه زندگی نیاز دارد. نوجوانان و بزرگسالان بهتر می‌توانند با این مضامین ارتباط برقرار کنند.

شمارهٔ ۲۳

پی تحصیل آسایش فگندی در بدر خود را
برای صندلی بسیار دادی درد سر خود را

ترا شد نفس توسن، زان عصا دادت بکف پیری
که با این چوب تعلیمی براه آری مگر خود را

نباشد در ره دور و دراز آرزو سودی
همینت بس، که باز آری سلامت زین سفر خود را

کمر بسته است بهر انتظارت افسر شاهی
برون آور ازین دریای پرشور ای گهر خود را

شد از موی سفیدت کاسه زان پر شیر، تا اکنون
ز زهر تلخی دوران، برون آری مگر خود را

در آن خلوت که آن یکتاست واعظ کس نمی گنجد
دهد گر دست کانجا پا نهی، واکن ز سر خود را
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.