هوش مصنوعی:
شاعر در این ابیات از دردها و رنج‌های زندگی خود می‌گوید. او از بدی‌هایی که به او رسیده، شکست‌های پی در پی، جدایی از عزیزان، تنگدستی و سنگدلی دیگران شکایت دارد. همچنین به ناامیدی و ترس از آینده اشاره می‌کند و در نهایت، از ریاکاری و ظاهرسازی اطرافیان انتقاد می‌نماید.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی، اشاره به رنج‌های وجودی و انتقادهای اجتماعی موجود در شعر، برای درک و تجزیه و تحلیل به بلوغ فکری و تجربه زندگی نیاز دارد. همچنین برخی از مضامین مانند ناامیدی و شکست ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر سنگین باشد.
شمارهٔ ۵۰
نبسته جز بدی من، کمر بکینه مرا
ز سنگ گوهر خود، نالد آبگینه مرا
شکستگی است، ز بس سرنوشت کشتی من
بجز شکسته خطی نیست در سفینه مرا
ز درد اینکه جدا گشته ام ز شمشادش
الف الف شده چون شانه لوح سینه مرا
ز تنگدستی از آن دست برنمیدارم
که پادشاهی فقر است ازین خزینه مرا
ز یاد سنگدلیهای او پرم، ترسم
که تیر او ننشیند دگر به سینه مرا
چگونه واعظ با این پلاس پوشیها
باین لباس پرستان نموده پینه مرا
ز سنگ گوهر خود، نالد آبگینه مرا
شکستگی است، ز بس سرنوشت کشتی من
بجز شکسته خطی نیست در سفینه مرا
ز درد اینکه جدا گشته ام ز شمشادش
الف الف شده چون شانه لوح سینه مرا
ز تنگدستی از آن دست برنمیدارم
که پادشاهی فقر است ازین خزینه مرا
ز یاد سنگدلیهای او پرم، ترسم
که تیر او ننشیند دگر به سینه مرا
چگونه واعظ با این پلاس پوشیها
باین لباس پرستان نموده پینه مرا
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
