هوش مصنوعی: این متن شعری است که به ناپایداری لذات دنیوی و اهمیت فروتنی و هنر در زندگی اشاره دارد. شاعر از غفلت انسانها و تأثیر آن بر از دست رفتن آرامش جهان می‌گوید و تأکید می‌کند که تنها با خاکساری و فروتنی می‌توان به عیش گوارا رسید. همچنین، متن به بی‌فایده بودن برخی امور در صورت نداشتن هنر و توانایی اشاره می‌کند و در پایان، خیال معشوق را به عنوان عاملی برای شیرین کردن خواب توصیف می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و اخلاقی است که درک آن به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی نیاز دارد. همچنین، برخی از مضامین مانند ناپایداری لذات دنیوی و تأکید بر فروتنی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد.

شمارهٔ ۵۹

بلا نتیجه بود، عیشهای نوشین را
نسب به خنده رسد، گریه های خونین را

ز غفلت تو جهان گشته جای آسایش
نموده خواب گران نرم سنگ بالین را

تراست عیش گوارا، چو خاکسار شوی
که آب سرد بود کوزه سفالین را

نسب چه سود دهد، چون تو بی هنر باشی؟
ز آب جو، چه برش تیغهای چوبین را؟

خیال لعل لب یار واعظ امشب باز
بدیده ام، چو نمک ساخت خواب شیرین را
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.