هوش مصنوعی: این متن شعری عاشقانه و پر از تصاویر شاعرانه است که از عناصری مانند جادو، محبت، غیرت، و طبیعت برای بیان احساسات عمیق عاشقانه استفاده می‌کند. شاعر از زیبایی معشوق و تأثیرات عاطفی آن بر خود سخن می‌گوید و از مفاهیمی مانند درد عشق، جذابیت، و ناتوانی در برابر احساسات پرده برمی‌دارد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عاطفی و شاعرانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین، برخی از اصطلاحات و تصاویر به کار رفته نیاز به درک ادبی و عاطفی بیشتری دارند که معمولاً در سنین بالاتر حاصل می‌شود.

شمارهٔ ۶۰

به خونریزی همانا داد فرمان چشم جادو را
که از مژگان نهد انگشت بر لب تیغ ابرو را

محبت طرفه صحرائیست، کز غیرت در آن وادی
گریبان چاک نتوان دید، نقش پای آهو را

خط بغداد ساغر، بگسلد خود را ز بیتابی
چو موج باده لب بر لب گذارد آن پری رو را

هلاک خال آن پیشانی و چین جبین گردم
که دارد داغ از خوبی، هزاران چشم و ابرو را

نه تنها غنچه را در شاخ گل برده است فکر او
که این غم یاد دارد صدهزاران سر بزانو را

بعجز ناتوانی، دست و پای آن کمان دارم
که گیرد تیغ بیرحمی ز کف آن ترک بدخو را؟

بجرأت بردم تیغ نگاهت میدود واعظ
باین دیوانه سرده یک نظر آن چشم جادو را!
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.