چه پیش خلق گشایی دهان برای طلب؟
که موج ریختن آبروست جنبش لب

مجو، ز گرمی دونان دوای درد، که هست
هزار مرتبه جانکاه تر ز گرمی تب

چو فضله ییست که زاییده از غذای لطیف
هرآنکسی که مباهات میکند بنسب

ز برگ سیلی استاد برگ پیوند است
که میدهد ثمر اعتبار نخل ادب!

ترا که خون رعیت بجای رنگ حناست
چگونه دست توانی کشیدن از منصب

بیا که آینه دل ز زنگ غم واعظ
جلا دهیم به خاکستر سیاهی شب