سرگشتگی نصیب دل خسته من است
این شیشه ظاهرا که ز سنگ فلاخن است

پروای خصم نیست مصاف آزموده را
درهم چو بافت زخم بر اندام، جوشن است

سرهنگ مصر گوشه نشینی، منم کنون
پاتابه یتیمی من، عطف دامن است

ز ابنای جنس خود، به حذر باش، زآنکه آب
با آن سرشت پاک بآیینه دشمن است

کی چون مسیح پای نهی بر سپهر قرب؟
تا دل ز خارخار هوس پر ز سوزن است

واعظ تو عندلیب نه یی، ورنه هر طرف
چندانکه چشم عقل کند کار، گلشن است

«واعظ قزوینی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir