هوش مصنوعی: این شعر از مولانا یا یکی از شاعران عارف دیگر است که مضامین امید، صبر، تلاش، و رحمت الهی را بیان می‌کند. با استفاده از تصاویر شاعرانه مانند نخل امید، ابر و باران، و زر و کیسه، شاعر به اهمیت توکل، بخشش، و تلاش در زندگی اشاره می‌کند.
رده سنی: 15+ محتوا شامل مفاهیم عمیق عرفانی و اخلاقی است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.

شمارهٔ ۲۶۳

نخل امیدت ببار آه سحر میآورد
کشت طاعت را بحاصل چشم تر میآورد

آنچه برد از کیسه سائل خوبتر میآورد
ابر آب از بحر میگیرد گهر میآورد

کام شیرین خواهی، آبی بر لب خشکی بزن
میبرد گر نیشکر آبی شکر میآورد

جمع شد چون مال، گردد مایه طول أمل
آری آب ایستاده، رشته برمیآورد

از تعلق بسکه مشکل میدهد جان وقت مرگ
خواجه پنداری که زر از کیسه برمیآورد

آنکه میآرد بتاج پادشاهی سرفرو
چون میان اهل همت سر برد میآورد

میتوان با نرمی از سختان زبانها واکشید
سبزه ها باران نرم از سنگ بر میآورد

روشناسی از سیه بختان طلب کن، چشم من
سرمه، با آن تیرگی، نور نظر میآورد

خشک و تر را بسکه واعظ رحم میآید به من
خامه حرفم بر زبان با چشم تر میآورد
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۶۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۶۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.