هوش مصنوعی: این متن عرفانی و فلسفی به موضوعاتی مانند عشق الهی، قناعت، معرفت، و ارزش‌های معنوی می‌پردازد. شاعر با استفاده از استعاره‌ها و تشبیه‌های زیبا، مفاهیمی مانند توکل به خدا، اهمیت سجده و عبادت، و بی‌نیازی از مادیات را بیان می‌کند. همچنین، اشاره‌ای به بیماری‌های روحی و درمان آن‌ها از طریق معرفت و عمل صالح دارد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و تجربه زندگی نیاز دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

شمارهٔ ۲۹۸

آنکه خود را سبب هستی ما میداند
جز خدا هست ندانیم، خدا میداند

چشم دل هر که بر آن قبله عالم دارد
کعبه را سجده او قبله نما میداند

پای سرکردن راه تو ندارد هرگز
آنکه سر در ره عشق تو ز پا میداند

نکند دیدنی خویش هم از ناز مگر
خانه آینه را خانه ما میداند

عالمی کو شده خرسند به علمی ز عمل
چون مریضی است که نامی ز دوا میداند

شرع راه در ره دین به ز خرد میشمرد
چشم را هر که بره به زعصا میداند

سوی ویرانه نخواهد بلدی پرتو مهر
ره کاشانه درویش سخا میداند

آنکه ره برده بآسایش سرمایه فقر
تیغ بر فرق به از بال هما میداند

کام حاجت مزه شهد قناعت یابد
درد پر زور چو شد، قدر دوا میداند

واعظ این گنج قناعت که تو را گشته نصیب
خلقت از بهر چه بی برگ و نوا میداند؟!
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۹۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۹۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.