از سعی تیشه، چون دل فرهاد نشکند؟
آن دل شکسته باد، کز امداد نشکند!

عشق مرا چه غم ز دهن خوانی رقیب
سیمای آتش از دم حداد نشکند

پشتم خمید و، عشق خداداد او بجاست
از پیچش ورق خط استاد نشکند

گر سر کند ز سنگدلیهای او سخن
سخت است اینکه خامه فولاد بشکند

واعظ چه گل ز عشق تو چیند، که هر نفس
خار غمیش، در دل ناشاد نشکند؟!