هوش مصنوعی: این متن شعری است که از تغییرات زمانه، ناپایداری شرایط، و دشواری‌های زندگی سخن می‌گوید. شاعر به بی‌وفایی دنیا، نیاز به مقاومت و همت بلند، و دشواری‌های عشق و زندگی اشاره می‌کند. همچنین، از ظاهر فریبنده‌ی دنیا و تلاش برای رسیدن به آرزوها صحبت می‌شود.
رده سنی: 16+ متن دارای مضامین عمیق فلسفی و اجتماعی است که درک آن برای مخاطبان جوان‌تر دشوار بوده و نیاز به تجربه‌ی بیشتری از زندگی دارد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند ناامیدی، انتقاد از زمانه، و تلخی‌های عشق ممکن است برای سنین پایین سنگین باشد.

شمارهٔ ۳۸۹

به از زمانه نداریم شوخ و شنگ دگر
که هر دو روز کند جلوه یی برنگ دگر

بغیر ابر خروشان دست ریزش نیست
بکوه همت والای ما پلنگ دگر

ظهور جوهر مرد است پیش در دولت
که با نگین سوار است آب و رنگ دگر

به نیک و بد ز جهان صلح کرده یی، اما
نه آن چنان که بود احتیاج جنگ دگر!

حصول گوهر کام از جهان نه آسانست
که هر صدف بود این بحر را نهنگ دگر

مرا بسخت دلی هردو روز کار افتاد
جنون عشقم ازین سنگ زد بسنگ دگر

برخ مرا سیهی رنگ بست گشته دگر
که عکس چهره ام آیینه راست رنگ دگر

برین تن چو قفس نیست استخوان واعظ
که جا خدنگ بلا کرده بر خدنگ دگر
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۸۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۹۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.