هوش مصنوعی: متن بالا یک شعر عرفانی و فلسفی است که به موضوعاتی مانند ناپایداری دنیا، درد و رنج انسان، عشق و عرفان، و عبرت‌گیری از زندگی می‌پردازد. شاعر از مفاهیمی مانند حرکت دائمی جهان، بی‌اعتباری دنیا، و نیاز به معنویت سخن می‌گوید.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن برای مخاطبان زیر 16 سال ممکن است دشوار باشد. همچنین، برخی از عبارات نیاز به تفسیر دارند و مناسب سنین بالاتر هستند.

شمارهٔ ۴۰۱

گر گلسه لطفدین گوزه، اول ماهپاره مز
مشکل که گلمیه گوزه آخر ستاره مز

بس کیسه لر که تیکمیشدی جور تیغنه
بیدرد بخیه قویمدی گوز آچه یاره مز

تا یمز فروغ جوهز مز تا وطنده یوق
اولمز چراغ حقسمه قاشدین شراره مز

دویدوک که بو جهان نه مقام قرار دور
آندم که دیر دیلر حرکت گاهواره مز

طوفان فتنه دور نه عجب گوزکی سویی تک
گر باسمسونک ایاغ آرایه کناره مز

عبرت گوزینده گورنجه بی اعتبار دور
دنیا کوچر دوز اتماقه گیتمز نظاره مز

دولمیش ز بسکه گوهر مز اول محیط دین
بیر قطره یک و لیک گو رو نماز کناره مز

واعظ یار اشمز بیزه جز دردمند لوق
بیچاره لوقدین اوزگه ندور داخلی چاره مز
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۰۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۰۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.