تا کعبه با خیال تو همدوش رفته ام
این راه را تمام بآغوش رفته ام

دور و دراز شد سفر بیخودی مرا
گویا ببوی زلف تو از هوش رفته ام

در حیرتم که با همه بیقوتی چه سان
از یادت ای نگار قصب پوش رفته ام؟!

نازش ز چین جبهه برویم کشیده تیغ
تا چون خطش بسیر بنا گوش رفته ام

واعظ بمجلسی که در آن بوده حرف دوست
خود را ز شوق کرده فراموش رفته ام