هوش مصنوعی: این متن به ستایش درویشان و ویژگی‌های اخلاقی و معنوی آن‌ها می‌پردازد. درویشان به عنوان افرادی آزاده، بی‌نیاز از قدرت دنیوی، و دارای بینش عمیق معنوی توصیف شده‌اند. آن‌ها از تعلقات مادی دوری می‌کنند و با فروتنی و گذشت زندگی می‌کنند. متن همچنین به تأثیر دعا و نگاه معنوی درویشان بر جهان اشاره دارد و هشدار می‌دهد که نباید با سخنان ناپسند دل آن‌ها را آزرد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عرفانی و اخلاقی عمیق است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات کلاسیک فارسی نیاز دارد. همچنین، برخی از اشارات فلسفی و معنوی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد.

شمارهٔ ۵۰۵

پا ز دولت نخورد، ترک سر درویشان
ره بحشمت ندهد، خاک در درویشان

ندهد حاجتشان، راه بتصدیع کسی
بار صندل نکشد، دردسر درویشان

طایر گلشن قدسند ز فارغبالی
ای ستمگر نخوری هان بپر درویشان!

وقت این خانه بدوشان، همه صبح وطنست
شام غربت نبود، در سفر درویشان

همچو داغی که سیاهی فگند، از همت
دزدد از چتر شهی فرق سر درویشان

قیمت خویش بافتادگی افزون سازند
خاکساری بود آب گهر درویشان

هرکسی غره بکسب هنری گشته و، هست
به هنر غره نگشتن، هنر درویشان

از دعا گرددشان کام دو عالم حاصل
شعله آه بود شاخ زر درویشان

نشود همتشان بارکش منت خلق
بر ندارد ز هما سایه سر درویشان

جمله تن گشته نگاه و، گل عبرت چینند
هست عالم همه باغ نظر درویشان

با خبر باش، مبادا که بسنگ سخنی
بشکند از تو دل با خبر درویشان

کشوری زیر و زبر از رگ ابری گردد
با حذر باش ز مژگان تر درویشان

هر چه دارند چو گل، بر کف دست کرمست
بخل گو کیسه ندوزد بزر درویشان

چشمشان بر خط صنعست بهر جا نگرند
هست عینک دو جهان در نظر درویشان

قسم خلق چو دایم بسر شاه بود
قسم ما نبود جز بسر درویشان

گر چه در کام تو واعظ سخن حق تلخست
مگذر از سخن چون شکر درویشان
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۶
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۰۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۰۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.