بگوش آنکه بود بهره ور ز فهمیدن
صدای ریختن آبروست خندیدن

سفر برون برد از طبع مرد خامیها
کباب پخته نگردد، مگر بگردیدن

ترا بسختی ایام میکنند آگاه
که چشم را سبب بینش است مالیدن

ز بیدماغی خود از سلوک اهل زمان
باین خوشم که ندارم دماغ رنجیدن

ز سطر رشته زنار خواندن این مضمون
که: کفر محض بود گرد خلق گردیدن!

ز بخل خرج، ره دخل بسته میگردد
که شیر پستان کم گردد از ندوشیدن

چو گوش تند شنو، چشم داری از مردم؟
چو هست کار تو واعظ، همیشه نشنیدن!