پسند دوست نبود خود پسندی
من و بیچارگی و دردمندی

قدم مگذار از پستی ببالا
که بد افتادنی دارد بلندی!

ز حق چشم دلت را بسته دنیا
که باشد کار جادو چشم بندی

نباشد چون گلاب و گل گواهی
که ریزد آبرو از هرزه خندی

گریزانند پاکان ز اهل دولت
کند پهلو تهی، آب از بلندی

چه آسان خویش را واعظ بصد عیب
پسندیدی باین مشکل پسندی!