هوش مصنوعی: شاعر بیان می‌کند که زندگی موقتی است و نباید بدون لذت‌های زندگی مانند می و معشوق سپری شود. او از نگرانی درباره گذشته و آینده دست برمی‌دارد و تأکید می‌کند که پس از مرگش، دیگر تفاوتی بین قدیم و جدید وجود نخواهد داشت.
رده سنی: 16+ متن شامل مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که برای درک کامل آن، خواننده نیاز به بلوغ فکری و تجربه زندگی دارد. همچنین، اشاره به مفاهیمی مانند مرگ و بی‌معنایی دنیا ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر سنگین باشد.

رباعی شمارهٔ ۱۲۷

چون نیست مقام ما در این دهر مقیم
پس بی می و معشوق خطائیست عظیم

تا کی ز قدیم و محدث امیدم و بیم
چون من رفتم جهان چه محدث چه قدیم
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۱۲۶
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۱۲۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.